Mijn verhaal
Het verhaal van Saskia Geerts
Het was 26 mei 1995. Ik herinner me nog goed dat ik die dag de oprit van mijn ouders opliep en zag dat mijn vader me tegemoet kwam. Hij vertelde me dat mijn broer die middag was overleden. Dat moment heb ik nog haarscherp op mijn netvlies. Mijn vader droeg een geblokt overhemd met vrolijke kleuren. De zon scheen naar binnen in de woonkamer waar mijn moeder zat, overrompeld door het bericht.
‘Afscheid nemen van een dierbare is niet iets wat ‘klaar’ is na de uitvaart’
Het gevoel dat mijn broer elk moment binnen kan komen lopen of dat ik zijn auto zie rijden, is met de jaren minder geworden. Ik heb het geaccepteerd en ben me bewust van het effect dat zijn overlijden op mij heeft gehad. Heel lang vond ik het moeilijk te aanvaarden dat mijn leven gewoon doorging, terwijl dat van hem ophield. Het verwerken van de rouw kostte tijd en moeite, maar inmiddels ben ik zover dat ik mezelf een eigen leven gun. Toch blijft hij altijd ontbreken in ons gezin en is het gemis er altijd.
Afscheid nemen van een dierbare is een proces, niet iets wat ‘klaar’ is na de uitvaart. Maar goed afscheid nemen kan wel helpen een start te maken bij het verwerken van het verlies. Daarom is het zo belangrijk dat dit precies verloopt zoals u dat wilt.
Gemoedelijk
In Nederland moet een uitvaart binnen zes werkdagen na het overlijden plaatsvinden. Sommige mensen denken van tevoren dat ik als uitvaartbegeleider ‘de zaak even kom regelen.’ Maar in werkelijkheid ontstaat er vaak al snel een gemoedelijke sfeer, met ruimte voor verhalen, voor een lach en een traan. Ik maak u wegwijs in de mogelijkheden. We drinken samen koffie, praten en luisteren, schrijven en herschrijven, net zo lang totdat u zegt: ‘Nu is het goed, zo wil ik het.’
