Toeters en bellen

Het is een keurige familie. Vader, moeder en twee dochters. In en om het huis ziet alles er spik en span uit. Vader had modeltreinen als hobby. De tweede verdieping is hiervoor ingericht. Vol trots laten ze me de ruimte zien. Ik zie de gebouwtjes, de spoorlijn met allerlei bochten.
Vooral de zorg en aandacht, de vele details waar vast vele uren handarbeid aan ten grondslag ligt.
Moeder is de drijvende kracht achter het gezin. Ze houdt ervan dat alles keurig schoon is en fris ruikt. Daar besteed zij vele uren aan. De dochters hebben dit met de paplepel ingegoten gekregen en vertellen dat ze pas naar bed gaan als alles netjes is en de kussentjes op de bank zijn opgeschud.

De reden dat we elkaar ontmoeten is het overlijden van vader. Hij was al enige tijd ziek. Eerst hadden ze niks in de gaten maar op een bepaald moment kon hij het niet langer voor zich houden dat het niet goed met hem ging. Hij heeft geprobeerd alles zo lang mogelijk draaiende te houden en naast het verdriet over het moeten opgeven van allerlei dingen waarvan hij merkte dat hij ze niet meer kon, had hij ook zorgen om moeder. Hoe moest ze het redden zonder hem? Hij regelde immers de bankzaken, repareerde eventuele mankementen in en om huis. Wie moest dat nou doen?

Beetje bij beetje groeiden ze toe naar een afscheid. Leerde hij zijn oudste dochter de administratie over te nemen en maakte hij haar wegwijs in allerlei zaken. Netjes en precies als hij was.

Toen zijn overlijden daar was belden ze mij en troffen we elkaar bij hen thuis. Na een tijdje gepraat te hebben kwamen we aan bij de invulling van de uitvaart. Op mijn vraag of ze het daar met elkaar over gesproken hebben hadden ze meteen een antwoord. Ja, absoluut en vader wist precies hoe hij het zou willen. Benieuwd naar het antwoord kijk ik hen aan. Hij was er heel duidelijk in geweest. Namelijk absoluut geen toeters en bellen. Ik wacht even op het vervolg. Maar dat blijft uit.
Nee, geen toeters en bellen, zo wilde hij zijn uitvaart. Alle drie kijken ze me beslist aan.

Als ik de volgende vraag stel valt het stil. Geen toeters is bellen, dat is duidelijk. Maar hoe dat wèl?