Hij heeft er helemaal niks mee vertelt hij meteen. Zo’n uitvaart. Wat een poppenkast. En wat kost dat eigenlijk allemaal wel niet?
Zijn vader wou gewoon in een jute zak begraven worden en dat is wat hij zelf ook wil, als het zover is.
Prima, zeg ik en pak pen en papier. Wilt u een bruine jute zak, of liever een gekleurde? En wilt u dat de zak aan de bovenkant open blijft of wilt u het met een touw dichtknopen?
Hij kijkt me aan en heel even denk ik dat hij boos wordt….maar dan breekt er een lach door op zijn gezicht, een beetje schuchter.
Nou ja, een jute zak is misschien wel erg overdreven maar ik moet vooral niet denken dat hij er een poppenkast van wil maken. Zo is hij niet, zijn zussen ook niet en zo was zijn vader ook niet. Dus, dat ik het maar weet.
Wat was je vader dan wel voor man vraag ik hem. ‘Nou, gewoon……’ is zijn antwoord.
Als ik vraag of ik zijn vader mag zien, staat hij op en loopt voor me aan naar de plek waar zijn vader die middag is overleden. Samen kijken we naar de oude man. Zijn wangen ingevallen, zijn blouse ruim om hem heen vallend. Ruwe handen, die vast veel werk hebben verzet. Ik zeg niks, we kijken samen. Stilte maakt vaak zoveel meer indruk dan woorden.
Terug in de woonkamer zeg ik dat ik alle tijd heb, schenkt zijn zus koffie in en vertelt de andere zus dat ze al kleding hebben uitgezocht. Als enige tijd later wordt gestart met de laatste verzorging kijkt hij weer argwanend. Nee, nee hij hoeft er niet bij te zijn, het is immers geen poppenkast.
Als zijn vader is aangekleed en opgebaard in een aparte kamer van het huis staan we weer samen naar hem te kijken. In stilte. Ik zeg dat ik hem en zijn zussen even alleen laat en op hen wacht in de woonkamer. Even later komen ze terug, duidelijk ontroerd.
Ik ben geraakt door deze mensen. Hun puurheid. En ben blij dat ik werk vanuit mijn eigen bedrijf. Daardoor kan ik net zoveel tijd besteden aan deze familie als ik zelf wil. Net zoveel als zij nodig hebben, om het ijs te breken. We gaan er zeker geen poppenkast van maken, maar een mooi en waardig afscheid. Van deze man die zo gewoon is, en daardoor voor hen zo bijzonder.
