Hij zit tegenover me aan de keukentafel. De ene zakdoek na de andere verbruikt hij om zijn tranen weg te vegen. Wat een verdriet. Elf jaar is hij, de jongste van drie kinderen.
Zijn vader heeft hem gisteren van het voetbalveld gehaald. Onverwacht, hij zat net lekker in de wedstrijd.
Daar hoorde hij het vreselijke nieuws. Zijn moeder is overleden. Zomaar, plotseling. Die morgen hadden ze nog samen een broodje gegeten en het over de wedstrijd gehad. Zij kent immers al zijn teamgenootjes en wist precies hoe belangrijk deze wedstrijd voor hem was. En nu is ze er niet meer. Hij is volledig van slag.
Gisteren heeft hij geholpen kleding uit te zoeken voor zijn moeder. Samen met zijn broer en zus. Wat was haar lievelingsshirt en welke broek droeg ze graag? Dat was niet zo moeilijk, dat wisten ze alle drie. Nadat ze gewassen en aangekleed is heeft hij naar haar gekeken. Zo raar dat ze er niet meer is, terwijl hij haar nog ziet.
Vandaag zit ik weer bij de familie aan de keukentafel. We drinken koffie en nemen alle tijd om het nieuws door te laten dringen. Tegenover mij de kleine jongen, met zijn helderblauwe ogen en lange wimpers, die voortdurend knipperen. Ik overleg met de familie over de volgende stappen. Wat willen jullie. Ze willen heel graag dat iedereen afscheid kan nemen. Hun moeder kende veel mensen. Die mogen er allemaal bij zijn. Dat zouden ze echt heel fijn vinden. Ik noem wat mogelijke locaties. De dichtstbijzijnde heeft ruimte voor veel mensen. En mocht het nodig zijn kunnen er in een aangrenzende ruimte grote beeldschermen aangezet worden, zodat iedereen het kan volgen.
Hij droogt zijn tranen, legt zijn zakdoek neer en kijkt me aan. ‘nou, dat wil ik niet hoor’ zegt hij ‘dan is het net of mensen naar een film kijken en dit is wel echt………………….’ Ik blijf hem aankijken, zijn woorden dringen diep tot me door, ik voel een traan over mijn eigen wang lopen. Dit kind, dit enorm wijze kind, maakt zoveel indruk op mij. Zo’n wijsheid in die paar eenvoudige woorden. De eerste stap in het proces van rouwverwerking is het onder ogen zien van de realiteit. Deze kleine jongen, met zijn grote blauwe ogen, heeft deze eerste stap net gezet.
