Mijn eigen bedrijf! Het zat er natuurlijk al aan te komen. Als kleindochter van twee ondernemers zit het in je genen. En nu is het dan zover. Flare Uitvaartbegeleiding is van start! Ik ben blij en opgewonden tegelijk. Spannend vind ik het ook.
Uit onderzoek is gebleken dat mensen aan het eind van hun leven terugblikken en bedenken of ze ergens spijt van hebben. Bovenaan het ‘spijtlijstje’ staat het hebben laten varen van hun dromen. Iedereen heeft dromen. Deze niet waarmaken omdat je niet durft of omdat omstanders denken dat het niks wordt, dat is waar veel mensen spijt van hebben. Dat las ik en ik kan me daar iets bij voorstellen.
Ik herinner me nog goed dat mijn dochter, ik denk zo’n jaar of 5 oud, droomde van een pony. Op haar slaapkamer, onder haar hoogslaper leek haar een prachtige plek. Haar ogen glansden en haar wangen kleurden van opwinding bij het idee van een eigen pony op haar kamer. ‘Mag dat?’ vroeg ze en vol verwachting keek ze me aan. Ik zei dat ik me kon voorstellen hoe mooi dat haar leek, zo’n aaibare pony dicht in de buurt. Dat ik me alleen afvroeg hoe we die pony boven op haar kamer zouden krijgen. Ze heeft daar lang over nagedacht en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat ze er toch vanaf zag. Gelukkig heeft ze het verlangen en de inzet om haar dromen waar te maken nog steeds. Mooi vind ik dat!
Een tijd geleden sprak ik een loopbaanbegeleider. ‘Wat voor werk zou je doen als je een miljoen euro ter beschikking had?’ vroeg ze mij. Die vraag zette veel bij mij in beweging. Ik ging op zoek naar het antwoord en kwam al vrij snel uit bij mijn oude droom. Het hebben van een eigen bedrijf. Waar ik kan werken vanuit mijn hart. Waar ik mijn kwaliteiten volledig kan inzetten.
Een kleinschalige onderneming waar ik iets kan betekenen voor andere mensen, wanneer ze in een situatie zijn waarin ze zelf even moeilijk verder kunnen. Ik had toen nog geen idee welke kant het op zou gaan. Tot ik ergens het woord ‘uitvaartbegeleider’ langs zag komen, ik wist meteen dat dat mijn antwoord was. Dus ik schreef me in voor een open dag bij het opleidingscentrum, ook daar was ik enthousiast en dat was de start!
‘Jij uitvaartbegeleider?’ vroeg mijn vader. Maar jij bent heel gevat en lacht graag, dan ga je toch niet in de droefenis zitten? Klopt, ik ben gevat en lach graag. ‘Jij huilt bij elke zielige film’ zeiden mijn dochters. Klopt ook. Een lach en een traan komen beide vanuit het hart. Daar waar verdriet ook zit. De echtheid van deze gevoelens, dat is waar ik steeds door geraakt word. Ik vind het heel bijzonder en ook een eer als mensen me vragen of ik hen wil bijstaan in de tijd rond overlijden en de uitvaart. Aanwezig zijn op een heel intiem moment in hun leven, als het gaat om echte gevoelens. Dat is heel speciaal. En daarmee wordt mijn droom werkelijkheid.
Wilt u samen met mij terugblikken of vooruit blikken, neem dan gerust contact op.
